Ostatnie zdjęcie przed wyjazdem w gronie ...
Wszędzie dobrze, ale w domu… Już wróciliśmy do Gubina, choć nie łatwo było nam się rozstać z bracią klerycką w Łomży, gdzie spędziliśmy piękny czas rekolekcji. Jak było, przeczytajcie…
Wielki Post rozpoczęliśmy rekolekcjami odprawianymi wraz z klerykami, ojcami duchownymi, moderatorami Seminarium łomżyńskiego. W gronie 100 osób rozważaliśmy Słowo Boże i pochylaliśmy się nad treściami, które odczytywaliśmy jako szczególnie ważne dla nas na ten czas. Rozpoczynaliśmy czas wielkopostny wraz z bp. Stanisławem Stefankiem, który przewodniczył Eucharystii w katedrze i posypał nam głowy popiołem a wieczorem wprowadził nas w czas rekolekcji.
Jako Wspólnota, staraliśmy się wraz z naszymi braćmi klerykami przeżyć swój czas rekolekcyjnego zatrzymania, choć było to dla nas intensywny czas posługi.
Zostaliśmy bardzo ciepło przyjęci i czuliśmy się bratersko traktowani przez rekolektantów. Sprzyjało to bardzo szczerym rozmowom indywidualnym jak i wspólnotowym w akademickiej auli, gdzie przeżywaliśmy czas konferencji i wspólnych spotkań rekolekcyjnych. Kaplica seminaryjna, była przestrzenią zarezerwowaną na modlitwę: Liturgię Godzin, Eucharystię, adorację Jezusa w Najświętszym Sakramencie, celebrację sakramentu Pokuty i Pojednania.
Bardzo ciekawe były wieczorne spotkania nieobowiązkowe, podczas których stawialiśmy sobie wiele pytań i szukaliśmy wspólnie odpowiedzi na nurtujące nas sprawy. Wszystko stawiane w świetle Słowa Bożego, prowadziło nas nieuchronnie ku doświadczeniu wolności – dojrzałej i odpowiedzialnej, którą wspaniale jest oddychać w klimacie braterstwa.
Tematem rekolekcji była kompilacja słów: „… jak Mistrz – Boskim owiani Duchem…”. Zostaliśmy zaproszeni do przejścia drogi ucznia, który staje się apostołem. Minimum teorii, bo jej wiele jest w ciągu studenckiego roku w ramach wykładów, maksimum działania na „otwartym sercu”, by pokonać niestety dla niektórych niepokonalną odległość 30cm (tyle zazwyczaj wynosi odcinek pomiędzy umysłem a sercem).
Dla większości z nas był to bardzo czas przemiany myślenia. Nie odbywa się to bezboleśnie, ponieważ przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka, jednak jeśli człowiek pragnie i choć nie wszystko od razu rozumie, poddając się Bożej łasce może doświadczyć rodzenia się na nowo. I właśnie to stało się udziałem wielu z nas o czym mam nadzieję zaświadczą liczne świadectwa do napisania których zapraszałem naszych braci z łomżyńskiego Seminarium. Czekamy z niecierpliwością.
Odnośnie do świadectw kleryków – można je przeczytać na seminaryjnej witrynie pod poniższym adresem: http://www.seminarium.lomza.pl/news.php?readmore=114
Pięknym było słuchać zapewnień, że spotkamy się na tegorocznym Przystanku Jezus w Kostrzynie nad Odrą. Wierzę, że mocna brygada z łomżyńskiego Seminarium dołączy do nas.
Spotkaliśmy wśród kleryków wielu szlachetnych ludzi, których serca są rozpalone dla Jezusa i bezinteresownej pracy w Winnicy Pana. Sam fakt jak staliśmy się dla siebie bliscy przez tych kilka dni, jest wypełnieniem słów psalmisty, który się modli: Wzbudziłeś we mnie miłość przedziwną do tych, którzy mieszkają w Twoim domu…”.
Z niektórymi umówiliśmy się na spotkanie podczas kursów formacyjnych podczas wakacji w Szkole Nowej Ewangelizacji.
Wielkim odkryciem dla nas i zachętą do nowych doświadczeń w przestrzeni modlitwy i muzyki stało się spotkanie z ks. Leszkiem – ojcem duchownym w łomżyńskim Seminarium, który zajmuje się „produkcją” cytr słodko dźwięczących. Osobiście byłem zachwycony liturgią jutrzni, którą celebrowaliśmy przy akompaniamencie o. Leszka na cytrze. Jest w tym pięknie ukryta rzeczywistość pozaziemska i myślę, że coś z tego doświadczenia wyrośnie, ale o tym kiedy indziej.
Niech tych kilka zdjęć zarysuje choć w części klimat naszego rekolekcyjnego spotkania.
Pozostajemy bardzo wdzięczni Księdzu Rektorowi, Moderatorom Seminarium z ks. Biskupem na czele, za zaproszenie, braterski klimat i wspaniałą nić porozumienia.
Z modlitwą – ks. Artur Godnarski
Spotkanie u o. Leszka na cesarskiej herbacie
