Tekst: Ap 12,1 – 11, J 2,1 – 12;
Jestem wzruszony, że stoję tu przed Wami. Przez całe seminarium przyjeżdżałem na Przystanek. On stał się dla mnie jakąś szkołą formacji. Swoistym seminarium. Żeby zrozumieć Ewangelię musimy popatrzyć na jej końcówkę. Jezus uczynił znak i uwierzyli w Niego.
Kana, wesele. Dwoje ludzi i ich miłość pobłogosławiona przez Boga. Obraz przymierza z Bogiem. Sześć stągwi symbolizuje puste prawo. Jezus przychodzi by je wypełnić, a dzisiaj chce je wypełnić miłością.
Moje miejsce? Spotkałem w zeszłym roku na Woodstocku parę. Bóg się ode mnie odwrócił, bo ojciec pije i jest chory, stwierdzili młodzi. Po rozmowie nie chcieli się od razu modlić, bo byli pod wpływem alkoholu. Zaproponowałem by znaleźli mnie później. Przyszli. Znaleźli mnie po 2 dniach. Modliliśmy się za nich. We wrześniu tato zmarł. Pojechałem niezapowiedziany na pogrzeb. Nic nie mówiłem tylko tam byłem.
Wczoraj, po roku spotkałem ich. Przyszli poprosić, żebym za rok udzielił im ślubu. Wzruszyłem się tym bardzo. Dziękuję za to, że odkryłem jak jest moja rola, podobna do Maryi, zróbcie wszystko cokolwiek wam powie.
Wskazywać na Jezusa w wielkiej pokorze i ciszy serca. Jezus mówi, jeszcze nie nadeszła godzina moja, my byśmy chcieli, żeby już widzieć zmiany, znaki itp. Nie zawsze będziemy je widzieć, ale Jezus zawsze wlewa w serce to co chce. Kapłaństwo jest piękne, jeśli Bóg wzywa warto na to odpowiedzieć.
Moja pierwsza ewangelizacja na polach woodstock’u? Trzy chuchra seminaryjne, małe, mizerne i nacierająca grupa kiboli wykrzykująca, że nas zabiją… Szybka nasza rozmowa. Nie damy rady uciec. Trzeba zawierzyć Bogi. Kiedy wyciągnęliśmy pierwsi do nich rękę rozpoczęła się bardzo dobra, 2 godzinna, rozmowa z nimi.
Panie Jezu przenikaj nasze serca Twoja miłością i pokojem. Jezu daj nam oczy, z których będzie można czytać ewangelię. Chcemy być znakami nieba, zmartwychwstania, Twojej miłości.
