Prace nad Przystankiem Jezus 2009 idą całą parą! Wczoraj pracowaliśmy w gronie przyjaciół informatyków i radiowców. Na szczęście był z nami lekarz, więc wszystko zakończyło się dobrze…
Przyjechaliśmy z różnych stron Polski z północy, dzikiego zachodu i śląskiego południa. Przemiła atmosfera spotkania w gronie godnych zaufania współpracowników. Do starych bywalców dołączyli nowi, co potęgowało naszą radość.
Przeżyliśmy wspólną Eucharystię w uroczystość Trójcy Świętej, co było dla nas nie bez znaczenia, gdyż odczytujemy to jako swoiste znaki czasu, ponieważ właśnie ta tajemnica (Trójcy Świętej) będzie w tym roku szczególnym przedmiotem naszej kontemplacji podczas przystankowych rekolekcji. Podczas Eucharystii pamiętaliśmy o Was wszytskich – naszych przyjaciołach i współpracownikach w dziele Nowej Ewangelizacji.
Szczególną intencją Mszy św. byli nasi przyjaciele neoprezbiterzy, którzy w tych dniach przeżywają przepiękną tajemnicę swojej konsekracji i celebrowania Mszy św. prymicyjnych. Mamy głęboką nadzieję, że nie zabraknie Was na tegorocznym Przystanku Jezus. 
Będziecie szczególnie radosnym znakiem pośród młodych i pośród nas, bo w jakiś sposób wasze powołanie wzrastało w rytmie przystankowej ewangelizacji i modlitwy wspólnoty ewangelizatorów.
Podczas roboczego spotkania szeroko podzieliliśmy się wizją nie tylko tegorocznego Przystanku Jezus, ale także całościowo naszymi pragnieniami dotyczącymi dalekosiężnej wizji ewnagelizacji w naszym życiu. 
Jesteśmy cali szczęśliwi odkrywając jak wiele dobra Bóg złożył w każdym z nas i jak chętnie chcemy się tym dzielić z innymi. Jak wielką radością jest współpracować z ludźmi o otwartych i kochających sercach!
Mam nadzieję, że Grzegorz – nasz osobisty przystankowy fotograf, którego prace możecie podglądać w przystankowej galerii, dołączy do tej wiadomości garść zdjęć z wczorajszego spotkania, byście mogli nie tylko przeczytać ale i zobaczyć nas w „akcji”.
Już w krótce będziecie mogli zobaczyć owoce naszej wczorajszej pracy, kiedy będziemy dzielić się z Wami naszymi pomysłami i potrzebami.
Z serdecznościami
ks. Artur Godnarski
